Hatırlıyormusun Prenses

Hatırlıyormusun prenses ne kadar çok severdin günbatımında başını omuzuma yaslayıp batan güneşi izlemeyi bende çok severdim senin ipek gibi saçlarını okşarken güneşin battığını görmeyi ama sen gittikten sonra öyle birşey olduki yokluğunu kaldıramadı yüreğim artık günbatımına kalmak istemiyorum hani sen yoksun ya o günbatımında beynime şimşekler çakıyor yüreğim zehirli bir hançer batmışcasına sızlıyor günden güne eriyip gidiyorum çözünen buz misali