Hatırlıyor Musun Şiiri - Kasım Kobakçı

İyi ki gitmiş dediğim,
Sen hayatımdaki ilk kişiydin.
Sen yokken yazmak,
Ve kitap okumak hayatımın anlamı ve önemi oldu.

Evet, yazmaktan bahsediyorum.
Güleceksin biliyorum,
Yazmayı sevmediğim için,
Kaç kez disiplin cezası aldığımdan bahsetmiyorum bile.

Hatırlıyor musun,
Seninle olduğumuzda,
Şairlerin geri zekalı,
Olduklarını tartışırdık.

Her zaman işe yaramaz insanlar derdim,
Aptallar derdim.
Sevdiğinin yüzüne sevgsini söyleyemeyince,
Neden gidip kağıtlara söylesin ki?

Şimdi kendimi kınıyorum,
Çünkü onlar aslında akıllı insanlar,
Biz değiliz.

Aşkımızı anlattıkça,
Karşı cinsin üzerinden,
Bize olan ilgi azalıyor,
Aşkı gördükçe aslında bizden uzaklaşıyor.

Akıllı olan onlar,
Çünkü aşklarını şov olarak kullanmazlar, saklarlar,
Sonra kağıtlara şunu söylerler:
Aşkı içlerinde tutanlar ve sevdiklerini kollarında tutanlar,
Gerçekten mutluluğu hak ederler.

Her neyse, onu da geç.
Şairler hep hayatımızda,
Yaşadıklarımızı nereden bilirler?
Bana da oldu,
Onlar her zaman böyle insanlar oldular.

Çünkü onlar,
Çektiğimiz tüm acıları,
İçinde kendi sevgisiyle yaşayanlardı.
Ama asla kaybetmediler.

Bugün yürürken aklıma geldin.
Seni, bir aptal gibi düşünüyordum,
Yolun ortasında gülüyordum.
Bu ayrı bir şey.

Aniden arkadaşını gördüm,
Gülüşün yine yansıdı gözlerimin önünde,
Sanki oradaymışsın gibi,
Birden kalp atışlarım tuhaflaştı.

Ne oldu anlamadım,
Kurbanda karaciğeri gören bir kedi gibi panikledim.
Derin bir nefes alarak eski halime döndüm.

Neyse bu kadar saçmaladığım yeter,
Sonuç olarak, İYİ GİTTİ,
Hoşçakal, bir daha gelmen dileğiyle.