Sessizce kalmak lazım düştüğün yerden.
Acını belli etmeden.
Yerde kalan kalp kırıklarını topla hadi kimseler görmesin,
Ne halde olduğunu.
Yüzünde hafifçe bir gülüş,
İçinde kocaman bir ateş.
Yak yakabildiğin kadar alemi.
Belki silinir etraftaki izlerin.
Kimseler hatırlamasın gelip geçtiğini.
Yaz gibi çabucak olmalısın.
Gece gibi de gizli.
Kayıt Tarihi : 29.7.2020 04:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!