Hatırla Şiiri - Mehmet Cahit Kuzu

Perdeni kapama ne olur gönül pencerende.
Bir kez daha delirebilecek kadar güçlü değil bedenim.

Şimdi yağmura düşman düşmüşüm katalitik sıcaklığın yanı başında,
Şimdi çocukluğumdan daha çok üşümüşüm, sobanın soğukluğunda.
Ben şimdi yere düşmüşüm, bir düş'müşüm kurtların sofrasında,
Ben şimdi dost ile küsmüşüm, taş tabelamı beklerim başım avcum arasında.
Beklerim, sevgisizlik yasında, göz bebeklerim, cehennemin arkasında,
Sevgilim, cebimde çakım yok artık ki kalmışım binalar Arasında.
Sana ihanetin kaçınılmazlığını gösterecekler inanma, bir kaçış savaşında,
Sana meşrulaşmış günahlar sunacaklar sakın kapılma.
Çünkü, ben yokum artık yanında.
Sen yine de, vedanın bavullara sığmadığı sokaklara uğra arada,
Sen yine de aceleyle yürünülmüş o koridorun soğukluğunu hatırla bağrında,
Sen yine de beni ara, arada.
Sesimi duymak belki bir karanlığın ardında,
Sana güven verecektir, umut olacaktır yağmurlar yağdığında.
Sen yine de, hep dinlendiğimiz kaldırıma uğra arada,
Ruhunu dinlendirmek ruhumda, sana geçmişi verecektir belki, bunca derdin arkasından.
Sakın unutma,
Parmaklarımın boğumlarında sakladığım nasırları,
Mürekkepli zıkkımı ve yazdığım o asırları,
Sakın unutma bağrımdaki kasırgayı.
Belki bunlar verecektir, mutluluk hakkını sana.
Hem de rüzgarın körüklerle girdiği o koca yangının sanrısında .
Arada, ara.
Zira bir kez daha kaybedebileceğim bir akıl kalmadı başımda,
Ara ki, tüm bu karmaşalar kapansın kafamda,
Gözlerimin ıslaklığı ile yürüdüğüm bu yollarda,
Tütünün iyi gelmediğini yaralarıma,
Ve belki küfretmemem gerektiğini dünyaya,
Söylemek içinde olsa ara.
Belki kirli sokaklarda sakınmadan gezmeyi bırakırım ondan sonra,
Belki soğuk havalarda çıkmam Bir daha balkona,
Küfürlerimi, tütünlerimi ve kinini kolundan tuttuğum gibi atarım belki sokağa.
Hem iyileşmiş olurum,
vedalardan birini de hediye ediveririm hastalığa,
Spor yapar, kendimi daha hazır hissederim bahara.
Sen sakınma,
Arada ara.
İyi hissederiz, iyi yaşarız bu dünyada.