yine eski günlere dönmüşüm
bir fotoğrafın geçmiş elime
on altı yaşından kalma
köşe bucak arıyorum
uzak bir şehirde
şimdi yitirdiğim ne varsa
ne varsa hatırlayabildiğim
hepsi de
o günlerin adına
biliyorum
öyle duruşun kapıda
öylesine suskun
öylesine mahzun
öylesine vurgun
ya yangın yeri o gözlerin
saatli bir bombe gibi sanki
bakarken meftun
yıllar var ki
unutamamamın
bedelidir bu yalnızlık
içimdeki mahpusun
şimdi ne zaman
İstanbul’a gelsem
ne zaman cüret etsem
bir kaç gün kalmaya
hayalin gelir
gözlerin gelir
çıkıp ellerin gelir
bütün geçmişim gelir
batan güneşle ardınca…
aklıma çayıma suyuma karışır
ve hat da uykuma bulaşır
sabahlara kadar...
varlığın beynimde dolaşır
gözlerini yummadan uyuyamam…
bu yüzden ben İstanbul’u unutamam.
Musa MENEKŞE
31.08.08
Kayıt Tarihi : 28.10.2008 00:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Musa Menekşe](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/10/28/hatiran-9.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!