Sır olmuş aşka Şiiri - Oğuzhan Ergin

durakta bekleyen umutlarımın
görseydin ufalıp kaybolduğunu
dün gece sahilin gülen yüzünde
görseydin denizin ay bulduğunu

yanımda olsaydın keşke dün gece
bir yıldız kayarken avcuma düştü
saçlarına takmak için sakladım
ansızın geceyle şimşek öpüştü

bir yağmur iniverdi telaş içinde
sokağın başındaki hatıramız ıslanmış
dolaşmış oralarda saatlerce delice
sonra kırmış dizini taş duvara yaslanmış

fesleğen seyretmiş onu merakla
pencerenin ardından biraz da içi yanmış
bir aralık geçmişsin sen de bizim sokaktan
ve ayak seslerinle uyuyan gün uyanmış

güneş en tepedeydi uyanığım saatte
etrafıma bakındım geldin mi diye
hüsranla geri döndü boş duvara gözlerim
o bana senden kalan en manidar hediye

sen yoktun çatlıyordu kaldırım taşı
koynundaki otlara ilk önce seni sordu
isminle yankılandı caddeler o gün
o ses bütün şehirde yükseliyordu

tarihe gömüldü evvel zamanki düşler
geçip gitti öylece her şeyiyle sır oldu
şehrimi terk edince o en tatlı öpüşler
küçücük çakıl taşı kavuşmaya sur oldu