hiç gelmeyecek trenler gibi hatıralar
bir bir dizilir zaman zaman önüne
uzatırsın elini tekrar yaşamak için
nafile boşluğunda kaybolursun zamanın
bir hüzün çöker içine , gözlerin kusacak gibi olur,
içine ağlarsın.
mutluluklar bile hüzündür
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla