Bir kuru gül kalır, saman sarısı sayfalarından hayat akan hatıra defterimin arasında...
Kimbilir kaç yıl geçti; kuruyan yapraklarından kokusu sinişmiş sayfalarım şahit buna...
Hangi aşkın külleriydi? Hangi eller uzanmıştı? Sahi ya zaman daima galibti...
Anılarda kalan renklerin göstergesiydi, rengini yitirmeyen yaprakların...
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta