Hatıra Şiiri - Fırat Çandır

Hızla ilerleyen otobüsün
Sabit duran camında
Teker teker ve hınçla
Değişirken resimler
Sıcakla rüzgarın cilveleştiği
Çatlamaya yüz tutmuş
Ot bitmez kuru toprağın
Üstüne düşen gölgem
Acı bir suskunluğa bürünür...

Ağaçlardan kopan yaprakların
Birbirine sarılırken çıkardığı hışırtı
Ve mavi bir göl esintisi
Tokat gibi çarparken yüzüme
Buram buram aşk kokan çiçeklerin
Cıvıldaşmaları gelir kulağıma
Sessiz ve titrek...

Uyukladığım bir an
Karalara dalıyor olanca ömrüm
İrkiliyorum
Ve tüneller aştığımı görüp
Huzurlara eriyor benliğim...

Dikenli telle örülü sevda bahçemiz
Ve eli silahlı adamların beklediği
Sarp kayalardan dik yamaçlardan
Düşesi geliyor insanın
Yanımızda uzayıp giden tren raylarında
Düşlerim yolculuk ederken...

Ne tuhaftır yolculuk
Birilerini koparırken birilerinden
Aynı anda kavuşturur başkalarına...

Rutubet kokan
Üçüncü sınıf bir otel odasında
Gidişinle koyun koyuna sevişmedeyim
Sular dökünüyorum çıksın diye
Tenimden teninin kokusu
Ama isteyerek değil...

Hani mavi bir saç tokan kayıptı ya
Onu ben almıştım sevdiğim
Çünkü sen sinmiştin sen kokuyordu
Sana da bana ait parfümü bıraktım
Hani o çok sevdiğin kokusunu
Beni anımsatsın diye
Bir de o oyuncak bebeği...