Hatıra Şiiri - Kübra Güreşen

rüyalarda yolunu gözlediğim, gel artık.
yok mu saydın beni?
hatırlatmadı mı hiçbir şarkı?
yahut hiçbir mekan..
ya o sokak lambaları?
geçerken altından;
saçlarımın savrulduğu,
ellerimizin buluştuğu o rüzgarlı,
akşamüstü altından geçtiğimiz hani.
ah o merdiven altı, o da mı?
sahildeki kumlar? banklarda oturup el ele oturan
çiftlere laf atan teyzeler?
yürüdüğün her kaldırım peki?
ayak izimi hatırlatmadı mı?
tanıdık bir koku da mı almadın?
gerçi onu ben bile almadım.
aslında alsam hem üzülür hem sevinirdim sevgilim..
şiir de okumuyorsundur hatta yazmıyorsundur. o yüzden onlar da hatırlatmaz artık.
bari onlar hatırlatsaydı sevgilim..
nasıl yaşanır sensiz?..
ah, benim çocukluk aşkım!
yaşıyorum sensiz ama yaşamak bu mudur sevgilim?
geçip giden her saniyede ölüyorum.
belki abartı gelir bu dizeler sana, başkalarına
ama ben içtiğim içkiler ve sigaralarla hissediyorum
giderek öldüğümü.
yavaş bir ölüm bu; ne bir kan kaybı var ne somut bir yara.
sadece göğsümde duran o acı hatıran var.