Hatır gönül bilmez nankörsün

Kendini bulunmaz hint kumaşı sanma
Nasıl inandım senin gibi yalana
İçi boş sahte hayatın palavra
İnleyip ağlıyorsam kendi yarama

Yalanla ayıbını örtüğünü sanırsın
Çıkar için dostlarını satarsın
Masken düşsün yalan mumun sönsün
Hatır gönül bilmez nankörsün

Kafayı kuma gömmuş kalem yazmıyor
Duygular körelmiş bedel ödüyor
Ayağına franga takılı yol vermiyor
Özgürlüğü kaptırmış engeli aşmıyor