Haticem... Şiiri - Abdullah Tülek

Özden, kırık kalbin akisleridir, geceye akan yine...
Tüm umudum, şak şak olur çehremde karanligin rengine...
Sahilime vuruken yelkeni kırık bir anın gülüşü,
Çığlığıyla kaplar tenimi bu udsuz arzunun örülüşü...

HATİCEM...irem dudaklım, dilimdeki ensırlı hecem...
HATİCEM...bir sevdanın yarısı, dualarımda ilk hecem...

Korkma, sensizde titremez umutlar, durma sûz emellerimde...
Gayri ne olur, gelde... üşü birazcik solan ellerimde...
Ben eskitemedimse bu müzmin sevdanın nihavendini,
Sen bitir ey yegâne davetim, saklama benden kendini...

HATİCEM...bahar tütslü bakışlım, ölümsüz geçen gecem...
HATİCEM...yokuşlarımda gül bahçesi, en masum delicem...

Toplarken artık yıldızlar sabahı birer birer yüzümden...
Dünler yağar kanına hasretin, yarını mahkum güzümden...
Ve sen, sırf ateşsin diye aynamda, susar gözlerin sana...
Susar bütün sebeplerim mecalsiz...gözlerim, susar sana...

HATİCEM... ikindi saçlım, masumum, yarım dilli söylencem...
HATİCEM...sevdanın gül yanağı, öksüz gönüllü eğlencem...
Artık kaldır at ne varsa yarım kalan bu ölgün sevdadan...
Cesur gelsinde adımların, olmasın...adımlarım zindan...

(Udsuz: Arsız, utanmaz, minneti olmayan...)