Müşahede odası bir ölüm döşeğiydi
Sessiz sedasız yatar nefesin tüketmişti
Yanındaki bir kaç bay bir tek de bir bayandı
Hasta durur yerinde sızlanmadan yatardı
Ellerin uzatmıştı gözleri kapalıydı
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta