Hatice Geçkil Şiirleri - Şair Hatice Geçkil

sen kokan şehirde seni aradı gözlerim...özlemin kanatırken tuz bastığım yaralarımı...neden hiç susmuyor bu feryadım...adını mühürledim kalbime kilit vurdum dudaklarımı anmasın adını diye...olmuyor sevgili...olmuyor...itirafta olsa bu kelimeler...sensiz nefes alamıyorum özlemin dinmiyor.....yollar aştıım uzaktan baktım gözlerine...dalgındın sanki sokaklar sana başka türlü eşlik ediyordu....gülümsüyordun kareli kısa kollu gömleğin üzerinde elinde telefonun sesin uzaktan geliyordu kulaklarıma. Mutluydun....bende mutluydum karşımdaydın uzansam elleimde ellerinde olacaktı....sustum..yürüdüm arkandan sonramı....şimdi İstanbula seni anlatıyorum..bakmadı gözlerime silmiş bana dair ne varsa diye..zerre kalmamış eser benden...ne izlerim nede anılarımız...unutmuş dedim İstanbul canım dediğim istese canımı vereceğim uğruında onurumu gururumu hiçe saydığım...unutmuş beni...sen biliyorsun İstanbul senle yaşadık her şeyi sana anlattım sadece sevgimi özlemimi....bitti benim için giden yollar ona...unutsa da..silse de atsada.gömsede tarihe duymasada kanayan yüreğimin feryadlarını .ey sevgili bir damla göz yaşımsın gözümde..sakın...sakın...sakın...ne olur...DÜŞME...................SERSERİ..


sana ettiğim en büyük kötülük....sadece safca tertemiz ve her şeye rağmen sevmekti.....

SEN,,ÖMRÜMCE SEVEBİLECEĞİM SEVİLECEK TEK CANSIN
SEN,,,,yüreğimde kanayan yaram hasretim göz yaşımsın
SEN,,,ulaşılmazım aşılmaz yokuşum alın yazımsın
Senden gelen her cefayı kendime ödül sayarım sevgiliii

SEN,,,,tutunduğum dalım yağmur yağarken gözlerimden damla damla tek sığnağım

özlüyorum çocukken kurduğum hayalleri......masum ve temizdi umutlar...oysa büyüdükçe acıttı hayat....kayboldu düşler....fırtınalar sürükledi masum düşlerimi...yağmura karıştı göz yaşları...uzaktan öğretti özlemi sevgiyi...şimdilerde İstanbul gibiyim..yorgun fırtına yağmur...ve sonbahar gibi.....nzr

kırdım parçaladım........küstüm kaleme.........hüzünden başka kelime yazmayı bilmiyor....nzr..


umuda yenik düştük...hayalleri sigara dumanında savurduk...tuz bastık yaralarımıza..birlikte ağladık yağmurla.. karanlık gecelerde...özlemlerimizi yıldızlara astık.....kelimeler tükendi...dilimiz lal.... sus artık kalbim sus.....ikimizde çok yorulduk.....nzr.....

AN GELİR.....büyük okyanuslara yenilmeyen bu yüreğim....küçücük dehlizlerde yalnız ve çaresiz ve yenik düşer..anlar susa düşer çareler dehlizlerde boğulur...bir metcezire döner hayat...anlar dur..anlar sus...anlar yenik...anlar...bir damla suda
.BOĞULUR....serseri...................


kabuk tuttu dediğim yaralar sen kokan şehirde yeniden kanarken...kokunu bırakıp gitmek...yokluğunun acısını çekerek çaresizlilklerde eriyen kalbime yeniden hasret oklarını saplarken...bu şehir beni bilki sevgili...boğuyor....belki asla birdaha dönmeyecek bu şehre ayaklarım...belki sana toprağın altından baş ucumda gölgem olucak çınar ağacının rüzgarda sallanan yapraklarından...acı selam selam yollacağım...SENKİ...........acılarımın sessiz feryatlarımın...kanayan yüreğimin sevgisiyle alay edip kahkahalarla gülen sevgili.................sende hiç değeri olmayan bu kalbin.....sona gelen nefesinden sana söz sözü...UNUTMA BU TOPRAKLARIN YARADANIN HUZURUNDA BİRDE BU YÜREĞİN HESABINI VERECEĞİN ALTI VAR.....SERSERİ............

giderken dönerim demiştin ya hani...

hani tutup ellerimi sıkı sıkı sarılmıştın...

hani martılar uçuyordu iskelede..

üşüyor ayazda kalmış düşlerim...sensizliğin bilmem kaçıncı ayları mevsim hala ayaz..önce düşünceler düşer yerlere...

yığılır kalır hayat buz tutmuş ayaklarımın önünde öylece....toprağa düşmüyor artık cemreler.....uzak iklimlerde bahar..buralar sensiz soğuk..buralar yağmur..buralar boran kar.....karanlıklara boğulmuş hayaller..biliyorum ki sensiz her yer sessiz mezar..her düşler ayaz..umutlar sonbahar.......nzr

önce varlığıyla mutlu olur yetinmeyi bilirsin...sonra acılarını acıların.bilirsin......yıllar geçer beklemeyi öğrenirsin sessizce kanayarak kabullenmeyi.....o mutlu olsun yeter dersin....uzak mesafeler sorun değil bir nefes kadar yakın dersin..hep bu yalanlarla avutursun kalbi......sonra gerçekler bir tokat gibi çarpar yüzüne....son damlaları gözlerinden akıtırsın...yakar anılar yakar hatıralar....gittiğin şehir alev olur yakar..kaçmak istersin kaçarsın da....ama bilirsin ki..ne yıllar ne yollar.....nzr

gülerdik çocukken palyaçonun komik ağlamasına...oysa şimdi anlıyorum güldürürken içinin kan ağladığını...gidesim var o masum çocuk gülüşlerime..bırakmıyor ki hayat beni palyaço halimle yaşamaya zorluyor tebessümlerimle...nzr



Rotası kayıp gecenin...suskun yıldızlar...karanlığa bürünmüş mehtap..sanki havada sessiz bir matem var nzr

Credendo Vides.... yokluğun çepe çevre sarmışken beni bir hayalin peşinde koşmak gibiydi sessizliği sarmak..



Karçiçeği Nazar Hatice Gençkıl.........Kim demişti hatırlamıyorum, aşk varlığın değil, yokluğun acısıdır diye...... Sararip solan bir hayal gibi ümidi tanidin mi? ...... Sıkıntılar ve bunalımlar çepeçevre sarmışken bedenimi...

yorgun bedenim hasta annem..
sen gideli yürek yasta annem
göz yaşlarım ummanlara karıştı
bir kez gelde rüyalarımda sen sil annem

acımadan geçti gitti yıllar

Zormuş anlaşılmak kendini anlatmakmış en zoru başka bir yüreğe …nice sözler söylendi bu aşkta nice acıları yaşadı bu yürek yinede bir umut vardı içimde sana dair belki hani belki sevdi diye….oysa kendimi aldatmışım yıllarca…. geçen zaman haklı çıkardı ama çok geç kalmıştı … bu kalp mahkum edilmişti çoktan idama…zordur kabullenmek bazen kaderin oyunu sandığımız insanların oynadığı oyunu oysa bu kader değildi bilerek yapılan planlanarak yapılan ve bunu yaşaması istenen seven bir insandı layık görülen… hiçmi acımadı yüreğin hiçmi sızlamadı hiçmi hiçmi o yalan sözleri söyleyen dillerin ve bana acıyarak bakan gözlerin hiçmi ıslanmadı …kişi layık olduğunu hakkettiğini alır ve onu yaşamaya mahkumdur diyen dillerin düşünmedmi hiç ! ! ! ! ! oda seven bir insandı…. Her sözüne kulağım sağır her bakışına kendini avutan biri olmuştum…oysa sevmiştim ölesiye sevmiştim acılar vız gelirdi sen varken kanayan yaram seni düşündükce kapanırken sen öyle bir yara açtınkiii ey sevilen… kapanmaz artık tuz bastın yarama kurşunlar sıktın acıtmadı onlar bile sözlerin kadar ..neydi günahım ne istedi bu kalp senden..bu kalpki yıllarca kilit vurmuştu kapısına bu kalpki yıllarca serserice yaşadı ayakta kalmak için hayatta … yıkılmadı bedenim çökmedi dizlerim! ! ! ! ! kimseler duymadı acıyan yanlarımı yalnızlığım …tek dostum suskunluğum …arkadaşım oldu hep… sen mutlu ol istedim olmasamda yanında tutmasamda ellerini görmsemde gülen yüzünü sen mutlu ol istedim … tek suçum her şeye rağmen seni sadece sevmek oldu sende … gün gelirde gidersem üzülüceğini düşünürdüm hep oysa en büyük isteğin en mutlu halin olacakmış bilemedim affet………………… işte yokum şimdi bak sensizim kimsesizim yalnızım …ama yinede düşüncemde tebesümmlerim var neden biliyormusun… biliyorumki çok mutlusun biliyorumki bana yaptıklarınla kendinle gurur duyuyorsun biliyorumki şen kahkalar atıyorsun biliyorumki seviyorsun ve çok huzurlu mutlusun buda benim tesellim be sevgili! ! ! ! ! ! ! bunada karışmassın artık….. sözün bittiği yerdeyim… acıttı canımı…böyle olmamalıydı bu kadar acıtmamalaydın son kozunu oynarken sen neşe içinde bense sana dair ne varsa alıp yüreğime sözün bittiği yerdeyim ……..mutlu ol başarını kutla daha doğrusu ………………………………………n… işte bir aşkın anatomosi yaşayan ben acılara yaşamam için çırpının sen müjdeler olsunki..ecel çalıcak kapıyı! ! müjdeler olsunki ……seni alıp gidecek bu yürek! ! ! ! müjdeler olsunki ……aşkı sevgiyi öğrendi ve son kurşunu sevgiliden yedi bu kanayan çaresiz yürek………………