Hatice Geçkil Şiirleri - Şair Hatice Geçkil

Hani hep derdin ya anne insanlara çok güvenme canın yanar diye
Ben güvendim neden mi..kimsesizdim sensizdim YALNIZDIM
Dik dur hayatta derdin yıkılma sakın çaresizliğinde
Bedenimle değilde yüreğim tarumar oldu yıkıldım anne

kağıttan gemiler yapardık çocukken...deniz yoktu yaşadığımız yerde...içine umutlarımızı hayallerimizi yüklerdik bırakırdık akar suya......büyüdüğümüzde gerçek olsun diye....biz büyüdük akar sulara bıraktığımız o kağıttan gemi almış dalgalar parçalamış onu..tıpkı hayallerimiz gibi...tıpkı biten umutlarımız parçalanmış kalbimiz gibi...ne güzeldi oysa gemi..beyaz saf ve tertemiz hayallerle yüklüidi.......yapsam eski tahtalardan yeni bir iskele....yanaşır mı acaba o küçük kağıt gemi yeniden yıkılmış hayallerimi toplayıp.iskelem.......E.........NZR

Tuttuğun ellerimi boşluklara bırakma düşerim
Sana verdiğim sevgimi sakla üşümesin yüreğim
Baktığım resminde daldığım gözlerin
Benide hatırlasın sakın unutma belki ansızın giderim

Yüreğimde bir sen varsın saklısın içimde cansın

Yorgunum bıkkınım yaşadığım candan
Sende yoksun sende bıktın bu sevdadan
Senide yordu sevgim biliyorum git diyemiyorsun acıdığından
Oysa bu hayalleri hiç kurmamıştım ben yokluğun kurşunmuş anlamamışım ben

Uzaktın uzakalrdaydın bilerek sevdim

Mutluymuşsun acılarımla…gururun olmuş yaşattıkların kalbime..
Sana dileklerim var vicdanını satmış sevgili…
Mayınlar döşensin bundan sonra hayallerine..
Yoldaşın olsun çaresiz acılar.,
Gözyaşların aksın kan revan içinde
Yaşattıklarının bin beterini yaşasın uğruna kalbimi harcadıkların..

Bir dönence senle aşkımız bazen fırtına bazen tufanla geçen
Çok dönemeçler atlattı bu yürek geçti şimdi sessizliğe
Çok ağladı çok yoruldu zaman zaman ama duymadı kimse
Seyret sus dinle kalbim ve kanasan da sabırla v bekle

Zamana bıraktım seni sadece susarak bekleyeceğim

var olduğumu anlattığım duygularımı hiçe sayan..yar dediğim insan.....meğer yalanlardan örmüşsün duvarlarını....saflığıma yenildiğim..her şeyi tertemiz sandığım...sevgiyi saygıyla kıyasladığım...ve kendimi kandırdığım.....oysa sen planlarını çoktan kurmuşun....oysa düşünmemiştin bile var mıyım..insan mıyım....şimdilerde tabuta gömdüm kalbimi...toprak ağlıyor üzerini kapatırken...hangi gaddar...hangi vicdansız kalp seni bu hale getirdi der gibi....yokluğunun bilmem kaçıncı yılı saymadım....dün gibi kalsın istedim her şey...mezarımı ellerinle kazmışsın saftım anlamadım...sevdim hayatta ilk ve son kez....ne mağlup olmaktı bu aşkta amacım nede galip....oysa anlamalıydım yaşadıklarımı yaşattıklarını kabullenirken sessizce...kanarken an be an göz yaşlarım nisan yağmurlarına karışırken özleminle..ve en acısı beklerken bir umutla.....bu kadarmı kolaydı bir insan yüreğine hançer saplamak..bu kadar mı bassitti bir kalbi paramparça yapmak...övün eserinle..ecel bile sen kadar vicdansız değil...belki son notlarım..belki almayacak elim kalemi tutamayacak bir daha....olmayacak dağgatim kelimeler susacak ben susmak istemesem de bedenim susacak...işte o anların yaklaştığı bu günlerde...sen bayram et eğlen gül eserine....övün kendinle..ve deki hak kettin..ve deki sevdiğim varken sen bende insan bile değildin....davullar çaldır mezarımda....kutla uğruna harcadıkların la...ben kanıyorum şimdi...sessizce çekiliyor bedenim toprağa....biliyor musun narkoz bile seni unuturamazken bu kalbe....dilerim bir gün andığında adımı...sızlasın vicdanın yarattığım eserim bumu diye.........

vakit yine gece karmaşık düşüncelerle ruhum cebelleşiyor,...
biliyorumki ellerin ne kadar uzaksa bana yüreğinde o kadar uzak
ben ne kadar özleminle kanadımsa uzaklarda sensizliğe
harflerim kırık yüreğim kırık darmadığın sensizlikle boğuşuyor

ey sevgili düşünmedinmi insan neden sever ölesiye başka yüreği

içimde taş duvarlardan örülmüş bir yalnızlık
aklıma sözlerin geldikce çoğalıyor
yıkıp duvarları haykırmak istiyorum artık
nedensiz niçinsiz dürüstce sevemenin bedeli bumu diyorum artık.

hiç olmamışım sende hiç var olmamışım yüreğinde

Gölgem önde arkada ben
Birleşse gölgemle beden
Sarsa toprak bağrına bu gece
Çürüse gölgemle beden