Hatice Ersan Şiirleri - Şair Hatice Ersan

İnsanlığın önünde kırılmış bir tahta kalem
Ne var ki bu kimse için bir son değil
Yaşamak tırnak ucu kadar körelmişken
Hangi tutkuyu bekliyorsun sessizce
Kimse senden daha sen değil...

Geldim sebebsiz bir aşkla kollarına
Dünden bugüne neyim varsa seninleyim
Uçup giden bir fırsat sandım önceleri seni
Sonra sunduğun tebessümler yaşattı beni
Belki kırkbayır turu atarken gödüm seni
Belkide çok uzaktaydın ellerimi tutarken

Tutsaklıktanda öte birşey
Yemek içmek gibi de değil
Herkesi yoklayan ama kimseye karşı açık vermeyen
Vücudunda senin bile ulaşamadığın yerlerde dolaşan
Amansız bir baş ağrısı aşk...

İlk defa acıdım sana bakışlarımla
Ve ilk defa gülümseyerek ağladım
Katmer katmer donmuştu çizgiler yüzünde
Her çizgi sanki yıllınmışlığın eseriydi

Başaramadık ikimizde durdurabilmeyi

Gökyüzü tenhalığında dolaşırken
Buğuların arasında buldum seni
Aradığım aşkın esrarını gördüm sende
Bir kaç ayrılık yüzleşmelerinde kaybetmeye niyetli değilim...!
Çünkü seni;
İnsanlardan arda kalan tebessümlerle değil

Kendimden bir çığlık düştü gölgemin üstüne
Sesimin yarını oldu sessizliğin
Gelişine vurduğum hayat öfkesini kustu
Kan lekeli kalbimi kuru temizlemeye verdim artık
Tutturmuş gidiyorum bir çatallı yol kuyruğu
Sensin bana geri dönen lanetimin bedeli

Bir yer istiyorum
Sesimin yankılanmadığı
Kimsenin sevgimden hesap sormadığı
Kalbimin sevmekten pişmanlık duymadığı
Bir yer istiyorum
Karanlık anılarımın silinip kaybolduğu

Daha önce hiç kalbim sıkışmamıştı onu görene dek
Hiç kimsenin kokusunu takip etmemiştim sokaklarda
Sevmenin deli dolu mutluluğunu onla hissettim bi tek
Mevsimler geçip giderken farketmezdim yanı başımdan
Şimdi anlam yüklendi tomurcukların herbir hareketine
Sen en sevdiğim ışıltıları bile gölgede bırakarak girerken hayatıma

Vicdanım köpürdü tenimin sorgusuzluğuna karşın
Neden demeye korkar oldu artık rüyalarım
Sen varoluşumun kaygısız çocuğusun
Sen düşerken tutmak zorunda kaldığım acılı el
Savunmalarım göz kapaklarımı kapatmaya yetmiyor artık
Geliri tükenmiş dudaklarım susadı

Karanlıklar kabusum
Düşüncelerim yoğrulmuş sen gideli seninle
Gidişin bir ayrılık mıydı?
Yoksa bir kayboluş mu?
Aşk dediğin dikenli yolda
Bir akşam seher rüzgarıyla