Hatice Ergen Çakır Şiirleri - Şair Hatic ...

Güneş yüzlüdür kadın…
Bir dokunuşuyla kışlar yaz olur.
Bir umutlu bir sevdalı bakışıyla
Bulutlar çekilir gökyüzünden.
Gönüller günaydın olur…

Bir çizgi çekeceğim tüm yaşananlara.
Kibrit çakacağım senli fotoğraflara.
Yanmayacağım ne sana ne anılara.
Kendi elinle yıktığın aşka ağlama.

Ellerim yabancı artık avuçlarına.

Yokluğuma üzülüyorsan şayet;
Bil ki gözünün daldığı yerdeyim.
Beni düşün, gamı sabrınla pay et.
Ben gözyaşının dindiği yerdeyim.

Özlemin yakıyorsa bedenini

Yolların sonundayız; faydasızdır eylemler.
Sıfırı tükettirdi, sarf ettiğin söylemler.
Hayatıma hükmetti, verdiğin tüm elemler.
Bana ölmek yakışmaz bir vefasız yüzünden.

Umudum heder oldu; tabi ki, ağlıyorum,

Geceler ağlar, sen gülersin aklımda
Yine sensizliği bulurum yanımda
Yapayalnızım, üşürüm yokluğunda
Gönülden çırağı yak da gel sevgilim.

İçim yanar kimsesiz akşamlarımda

Gönlümün kumbarasına, gönüllü biriktikçe sen
Sensizlik tükensin dibi delik hislerimden…

Rengi yitik yüzüme bulaştır pembe tebessümlerini.
Gamzelerinle yumuşat çatık kaşlarımı.
Sevda sözcüklerini itina ile taşısın nefesin ki; çözülsün yüreğimin buzları.

Aşkın goncasını saçlarına taktım,
Güneşi tutup avucuna bıraktım,
Geceden yıldız çalıp yoluna kattım
Söyle, bana hüsrandan başka ne verdin?

Gözümde engin, derin manalar vardı.

Tan yeri sabahı karşılamadan,
Yüreğim aşkları sorgulamadan,
Gönlüm isyanları ağırlamadan,
Geleceksen gel, soluyorum artık.

Gözlerim neşesini kaybetmeden,

Işıklı şehir, ben sensiz karanlıkta
Ayrılık köşelere sinmiş, aşka tuzakta.
Yaşayamaz oldum senden uzakta.
Yar, gözlerim gözlerinde kaldı,
Kokun üzerimde...

“Meşakkatli bir yolculuğun ardından
Kül gibi savruldum sığındığım yüreğinden.”

Yine yüreğime vurdu sevdan…
Yine gözyaşımın kıyısından geçti gitti sabır vapurları.
Hüzün yine dört duvar… Dayanamıyorum…