Yazar Biyografisi
Hatice Elveren Peköz Hatay’ın Alınözü’ne bağlı Yunushan Köyünde doğdu.
Küçük denemelerle başladığı yazın hayatı ile kendi içimde de bir yolculuğa başlamış oldu.
Türkiye Yazarlar Sendika üyesi olan Hatice Elveren Peköz’ün kitapları; 2009’da ‘Zakkum Çiçeğim Mihri, 2010’da ‘Yeminli Kitap’ 2019 da Seneryo Film hikayelerinden oluşan, Mecliste Aşk adlı izledi. 2009 1013 arasında Antakya’da bazı öykü atölyelerine katıldı. Yazdığı hikayeler; “Ve Tanrı Aşkı Yarattı, Barışa Öyküler, Asiye Gün İnerken” adlı ortak kitaplarda yer aldı. Yıllardır sinemaya merak sarmasıyla da video montaj, kısa film senaryo yazım atölye ve kursuna katılarak, sanat hayatında yeni bir perde daha aralamış oldu.
Eserleri, uzun yıllar çeşitli dergi ve gazetelerde yayımlandı.
Bunlardan başlıcaları; “Güney Rüzgârı, Uçan Süpürge, Ardıç Kuşu, Turnalar, Özgür Pencere, Mut Çıtlık, Maviyaren, Antoloji, Pranga, Şiir Akademisi, Edebiyat ve Sanat Akademisi Çeşme Dergisi vb. yerel dergilere yazdı. Bazı Blog wep siteler dahil, yazmaya devam etmektedir.
Aynı zamanda sosyal, toplumsal öykülerin yanı sıra Yayla Göç Çiçeği adlı senaryo film hikayelerinden oluşan bir kitap taslağı üzerinde çalışmakta, ayrıca Dursaliye Şahan’a ait Yazı Atölyesi (yaziatolyesi.com) wep sitesinin (adiminstor) içerik panel yönetimi yürütmektedir.
Peköz, bir kalıp içinde sınırlanmadan halen öyküler, şiirler ve senaryo film hikayeleri yazmakla meşgul...
Not: Film Hikayelerim kitabı, (alt başlığı Mecliste Aşk)” Nobel yayınlarından..
Yayımlanmış Eserleri:
2009’da ‘Zakkum Çiçeğim Mihri, 2010’da ‘Yeminli Kitap’
Yazılarının ortak yayımlandığı kitaplar:
Ve Tanrı Aşkı Yarattı, Barışa Öyküler, Asiye Gün İnerken.
Ödülleri:
Türkiye Yazarlar Sendikasının Sanat günlerinde Öykü dalında Adinos Çiçekleri Ödülü, Körfez Gazetesinin kuruluş yıldönümünde ve Dörtyol, İlke Der’in düzenlediği edebiyat sanat günlerinde sanat ödülü.
Eserlerinin Yayımlandığı Dergiler - Wepsiteler
“Güney Rüzgârı, Amik, Uçan Süpürge, Ardıç Kuşu, Turnalar, Özgür Pencere, Mut Çıtlık, Maviyaren, Antoloji, Pranga, Bağlaç, Şiir Akademisi, Edebiyat ve Sanat Akademisi, Çeşme, Güncel Sanat, Türk Edebiyatı dergisi, Kümbet Dergisi. Ayrıca ulusal ve yerel olarak bazı dergi ve gazeteler...
Katıldığı Yazı Atölyeleri:
Medeniyetler Buluşması Film Festivali kapsamında gerçekleşen, sinema, belgesel, kısa film öykü atölyelerinde senaryo yazımı, video jenerik, kurgu montaj vb. uygulamalı dersler .HRT, Avrasya kentsel kalkınma derneğin düzenlediği ve senarist Düsraliye Şahan’ın da senaryo ders sunumunu gerçekleştirdiği kısa film, senaryo yazımı vb.
Üye olduğu kuruluşlar:
Türkiye Yazarlar Sendikası, Kadın Yazarlar Derneği
E-Posta : [email protected]
Hatice Elveren Peköz
Eserleri
Yayımlanmış Eserleri:
2009’da ‘Zakkum Çiçeğim Mihri, 2010’da ‘Yeminli Kitap’
Yazılarının ortak yayımlandığı kitaplar:
Ve Tanrı Aşkı Yarattı, Barışa Öyküler, Asiye Gün İnerken.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!