Hastane Koridorları Şiiri - Gülçin Şahin

Kalabalık ortamdayım
Girdim bir kapıdan hastaneye
Nefes alamadım yıprandım
Kalabalıktan başım döndü
İnsanlar yığın yığın
Üst üste birbirini ezmekte
Kimisi kavga eder kimisi güler
Oturur balkonlarda çay içerler

Hayatın gerçek yüzünü gösterir bize koridorlar
Yan komşumuz Hatçe Teyzeyi aldım
Yürüyemez yazık ayakları titrek
Elinde bastonu
Cemali yok dolaşacak
Bana dayanmış uçacak
O koridorlardan girip çıkıyoruz
O cama bakıyor o filmi çektiriyor sıra veren bile yok
Nedir bu insanların çilesi
Yaşlıların gençlerin çocukların çekisi
Herkes oluşturmuş bir sıra kuyrukta
Bilgisayara giriyor herkes
Hükümet ısrarda
Para olan var olmayan var
Fakir ortada
Hastalar dolaşıyor meydanda
Sırılsıklam olmuş çamaşırları yatakda
Bir gün bizde yaşlanacağız
Kim tutacak elimizi kim tutacak getirecek bu koridorlara
Kim bakacak bize kim çamaşırlarımızı değiştirecek
Kim güleryüz gösterecek bu devirde
Saygı sevgi yok olmuş her yerde
Bakacak mı bizden olanlar
Yoksa bırakıp kaçacaklar mı bu pencereden.