Hastane Şiiri - Kemal Tunga Çağlayan

Pantolonum ve bacağım arasında kalan boşluk,
Nefes aldırır ya tenime,
Bir serinlik oh dedirtir sıcakta.
Hastane koridorları ile benim aramda o kadar bile boşluk yok işte.
Hastalık halinden mi,
Bekleyenlerin şüpheyle bakışlarından mı nedir;
Daralıyor içim kalbimi poşetlemişler gibi.
Endişeli gözleri numaratajda hastaların,
Sıralarını kaçırmamak için...
Kaçarsa; numara da yapsalar, sil baştan.
Herkesin ayakkabısında,
Çerçevesiz gözlükler arkasındaki astimat gözlerim...
Düşman mıyım herkese,
Niye bakıyorum yerle bilek arasında
Bez parçalarına.
Gelse de sıram kurtarsam,
Hem sıkıntıdan ruhumu,
Hem abuk-sabuk düşüncelerimden,
ne yapacağını/diyeceğini bilmeyen;
“Hassssttt-ir-ane koridorları”.