Hastane Şiiri - Ahmet Kemal Yüzgüleç

Hastane büyük bir han, iki demir kapılı
Acılara açık rahatlığa kapalı
Bir kapıdan hayat parlar
Diğeri her umuda kapalı
Keyfi yok, derdi çok
Nimetler içindesin ancak
ya açsın ya da yarı tok
O kadim savaş meydanında
Tahminler vardır amma asla vaad yok
labirent misali hastanenin dehlizleri
Koşturur bedbinler bir geri bir ileri
Sanki hiç güzel bir gün görmemiştir inleyen sakinleri
Binlerce hayale koşmamıştır titreyen bedenleri
Bir araftır hastane
Kâh önündedir hayatın, kâh gerisinde
Geçilir mecrasında muammadan bilinmeze
Adı bazen..üç. . Bazen bilmem kaçıncı evre
Hastanede derdinle yalnız kalırsın
An olur işkencecine şükran duyarsın
Yoktur hastenenin temyiz mercii
Boyun büker her hükmüne razı olursun
Dillerde dua vardır orada, kalplerde umut
her adımda varılan farklı bir boyut
Der ki garipler den bir garip
Ah yarın evime dönebilseydim
Sevdiklerimi yeniden görebilseydim.
Heyhat! Listeye adın yazılmamış
Çık emri henüz basılmamış.