Hastane Şiiri - Uğur Musab Şahin

İnsan, hastane köşelerinde anlıyor,
Sağlığın, her şeyin üstünde olduğunu.
Paranın paralandığını, dostlarını tanıyor,
Zamanla, insanda metal yorgunluğunu

Bitmez, tükenmez sandığın o servetin
Dünün, bugünün, yarının çarklarında
Eriyor kaslar, feri gözlerin ve bedenin
Ağarır saçın sakalın, dökülür harçların.

Volkanlar patlar, depremler olur durur
Dereler damarlarında kurur, göz pınarları
Nefesin, ciğerlerini dolduramaz durulur.
Kanı, canı çekilir gevşer, vücudun ayarları

Çok şey yapmak isteyenlerle dolar etrafın,
Hiçbir şey yapamazlar seven, sevdiklerin
Bazen sıkıştırır kalbin, bazen de sağ yanın
Kaybolur yoğun bakımda, göreceklerin.

Zemheri sineği gibi görürsün, sevdiklerini
Hayal meyal hatırlarsın, uyuşur beynin.
Anlatamazsın, söyleyemezsin bildiklerini.
Hepsi de rol yapar, maşallah turp gibisin.

Hissedersin buğulu gözlerini, evlatlarının
Eşin, sahte tebessümlerle bakar gözlerine.
“Ziyaret bitti lütfen vedalaşın, helalleşin”
“Hakkınızı helal edin” katamazsın sözlerine.
2020