Bir gün gelecek o gün ikimiz için doğacak,
Her şeyin farklı olduğu şu dünyada,
Ben bir tek seni karşılıksız sevdim,
Doymak bilemedim sana.
Öyle çok sevdim ki, sevmeyi de unuttum,
Sende kayboldum adeta.
Ağlayan gözlerimin gülen yüzüydün,
Gelmiş geçmiş herkes önüne bak diyor,
Oysa ben geleceği de unuttum.
Müzik dinlerken kurduğum hayaller gerçek olsa,
Yeterdi,
İkimize...
Umut, yoksulun ekmeğidir derler,
Oysa ben sefilliğin pençesine düştüm,
Mevzu çok derin,
Yine sensizliğin tribindeyim...
Kayıt Tarihi : 20.8.2017 21:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yazar annesini 2012 yılında derin ağrılar ve ağır hastalık(kanser) yüzünden kaybetmiştir. Çok uzun bir süre hastanede annesinin yattığı onkoloji servisinde annesine refakat etmiştir. Çok derin üzüntülü ve ağır depresif dönemler üzerinde annesi kadar kendiside ağır üzüntüler yaşamıştır. Ve annesi öldükten sonra bir süre dış hayatla bağlantısını kesmiştir. Bu eseri de o dönemlerde kaleme almıştır. Mekanı cennet olsun.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!