Hastane Şiiri - Bilgin Çabuk

Ağacın altında tahtadan masa;
Etrafta insanlar yüzlerde tasa.
Nerede kanunlar! Nerede yasa!
Buluşma yeri mi oldu hastane?

Camlarda karanlik insan yüzleri,
Hemşireler telaşlı, doktorlar yorgun.
Bir annenin gözyaşları ağlatır bizi,
Evladıyla helalleşen babalar yorgun.

Avluda insanlar, geceden kalma,
İçerde insanlar, ümitten kalma.
Asansör bozulmuş merdiven uzun,
Gelde bu keşmekeşte canından olma.

Hastanın hastaya moral verdiği,
Imlanın cümlenin sona erdiği.
Imkanlar bittiyse akla dua geldiği,
Sayılı günümüzün ilk durağı hastane.