Hastane Şiiri - Hamiş Mustafa

Afşine hastane yapmışlar tepeye,
Başım dönüyor döndüm deliye,
Götürdüler beni dahiliyeye,
Sıra beklerim muayeneye.

Gözlerim bakar kapılara,
Gelen giden perişanlara,
Reçete yazdırır doktorlara,
Katlanır ağrılara.

Zaman geçmez labaratuvarlarda,
Mikroplar aranır kanlarda,
Enjektörler takılı makinalarda,
Yaşlı analar tekerlekli sandalyalarda.

Ağlayanlar olur salonlarda,
Umut ararlar doktorlarında,
Günler geçer odalarında,
Ömür gider yataklarda.

Sohbetler başlar hastalarda,
Anlatırlar geçen olayları başlarında,
Yaşamışlar birbirlerinin aynısında,
Gözleri parlar umutlarında.

Doktorun üzerinde beyaz önlük,
Kimlerine der körlük,
Veriller hastalarına gözlük,
İnsanlar kaderlerine küsük.

Kiminin bebeği var kuçaklarda,
Biberonlar olur çantalarda,
Sabahlar olmaz ağrılarda,
Babalar bekler sıralarda.

Mustafa doktorlara hayran,
Olmasalar hayatlar perişan,
İyilikte yarişan,
Hastaları bağrına basan doktorlar.