Hastane Şiiri - Taki Örs

Solgun mutsuz yüzler arasından
ayağı sarılı aksayan bir kız çocuğu
Haylazlıktan olsa gerek.
Bana doğru gelirken gülüyor
gamzeli güzel mi güzel yüzü.
Barut gibi patlamaya hazır yüzler
donuk gözler
Mutsuz mu mutsuz
solgun mu solgun
gülmüyor yüzler.
Ah, ah, yanarda yanar yüreğim.
İtişler, kalkışlar, kargaşa, acı.
Hastane koridorları, odaları, duvarları;
acı, kahır sıvalı, ölüme boyalı.
Duvarlar dilense de konuşsa
derim içimden.
21.yy insanıma reva görülen çile
kanatır içimi.
Alır beni bir burukluk, bir acı.
Çaresiz kalırım, iki damla gözyaşı
buğulanmış gözlerimden akar, tutamam;
tutamam oldum olası kendimi.
Nasıl dayanır yorgun yüreğim,
dayanırsın dediğim halde
Nasıl susarım, bilgi çağındaki ülkemde.
Kör, sağır, dilsiz olmak öldürür beni;
param parça ülkemin yüreği.
‘’ne olursunuz kurtarın beni,
ölmek istemiyorum’’
Sesi, kulaklarımı çınlatır birden.
İrkilirim, iliklerime kadar.
Sesin sahibini arar birden gözlerim;
yarı çıplak, genç güzel bir kadın.
Sedyede upuzun titreyerek her yeri,
yalvarıyor inleyerek;
‘’ölmek istemiyorum kurtarın beni’’
Lanet olasıca uyuşturucu ileti, nöbeti;
çok geçmeden öğreniyorum.
Yanında getiren iki kişi,
hızla uzaklaşıyor kaçarcasına.
Tek başına sedyesinde çaresiz
yalvaran kadın;
müdahale eden yok,
bir başına, sahipsiz.
Duygusunu yitirmiş, duyarsız
seyreden insanlar,
utanır, utanır elbet bir gün,
ama ben ölürüm.
Düzen kokuşmuş, çaresiz,
ey güzel insanlar,
güzel insanlık, nerdesin?
Kurbanın olayım,
nerdeysen çık gel artık,
çık gel tez elden.
Dayanmaz ölür nice yürek,
saniye, saniye, ölür güzelim ülkem;
çok geç olmadan,
yürekler susmadan, çık gel artık.