Hastane Şiiri - Nurettin Memiş

Dinleyin dostlar, ben hasta burası hastane,
Dertler izah edilir, fikirler verilir dostanemi dostane,
Ne köy odası, ne kahvehane ne de pastane,
İnsanlar ölüyor kimsesiz, Kuransız burası hastane.

Elbette herkes sağlık, sıhhat için burada,
Olmasaydı sıkıntımız, beklermiydik sırada,
Hasta düşmüş derdine, doktor ermiş murada,
İzahı olamıyor bunun anlatılırsa hastane.

Yoksulu, zavalısı var; varolanı dostları sarmışlar,
İnsan hayatıyla oynanmaz, atılmaz ki buna zar,
Git bugün gel, yarın gel diyenlerde kalırmı ar,
İltifatla değil, isyanıyla yazılıyor hastane.

Sabah altı dedimi kahvaltı diye bağırır bir ses,
Kimi kalkar almaya kiminde kalmamış heves,
İyiler gelecek bekler, ümitsizlerin duası bir nefes,
Yaşamla ölümün çatışma noktasıdır hastane.

Hemşire hemşehri der, hizmete ararda bulamaz,
Kimi Doğulu, kimi Batılı, herkes bir şehirden olamaz,
Ana kuzusun arar vaka olur ki, ararda bulamaz,
Hayatın süprizlerle dolduğu yer hastane.

Nurettin Hoca der sağlığın değerini bilmeli,
Takdir neyse Mevla'dan ona boyun eğmeli,
İyilikler, güzellikler varken tüm nefreti silmeli,
Dostluğun, muhabbetin bulunduğu yer hastane.

13.01.2003
ERZURUM Araş. Hastanesi