İnsan herkes de olanı görür de kendine kör bakarmış. Bende bu ilişki de bakıp da göremeyenim.
Kendime sığınacak liman bulayım içimdeki sevgi boşluğu birinin varlığıyla dolsun, derken farkında olmadan daha da yalnızlaştım.
Senin her halini kusursuz bulurken ağzından cıkan her söze inanırken aslında benide kendine benzetmişsin.
Senin hastalıklı bu hallerinde boğulup gitmişiz... Çok zaman aldı, hatta yıllarım gitti. Kim bilir belki de gelecek olan güzel günlerimi bir hiç uğruna heba ettim.
Senin yalanlarının, sahte sevginin,kirli düşüncelerinin, paraya güce olan zaafını farketmem yıllarımı aldı.
Meğer sendeki sevgi degil de sadece hayatımda yer edinmek için sergilenen bir oyunmuş.
Gerçi o kadar iyi oyuncusun ki bunca zaman sevdiğine inandırdın.
Artık ne Senin bu hastalıklı haline ne de kirli düşüncelerine tahammülüm yok. Şimdi kime gitmek istiyorsan bekleme koş.
Kimin kollarında mutluysan orda kal.
Ben kendimi senden azad ediyorum.
Sakın ola bir daha da denk düşmeyelim.
Yaşattıklarını yaşaman dileğiyle.
Kayıt Tarihi : 10.1.2025 01:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!