Hastalıklı Bir Şiir Şiiri - İhsan Özmen

Zeynep'in, anksiyete bozukluğuna ithafen;

Korkakça bir cesaret
Bu senin sevgindeki
Olmayacaktan daha çok
Daha da çok ama
Korkuyormuşsun gibi

Nedensiz korkuyorsun
Senin bu paniğin
Hiç birimizinkine benzemiyor
Onun da nedenini bilmiyorsun
Ellerin titriyor,
Soğuk terler boşalıyor
Göz kapaklarının kıyısından
Avucunun içleri,
Ayak altların terliyor
Nedensiz terliyor hem
Uykusuz, sinir nöbeti geçen
Bitimsiz gecelerden
Göz bebeklerin nedensiz gene
Alabildiğine genişliyor

Dudakların kuruyor,
Kalp atışlarına
Sonu gelmez bir
Metronom kazandırıyor
Kızarıyor sırasıyla
Boynun ve göğsün
Onlar da nedensiz
Başın ağrıyor,
Kaskatı kesiliyor
Bütün bir vücudun

Teninin rengi, zihninin
En tenhaları
Dağılıp dağılıp duruyor
Yarı gecenin
Ortalık yerinde en çok
Nedensiz hem
Alabildiğine

Hafızanı kaybediyorsun
Islık çalarak arıyorum
Evin salonunda,
Kanepenin altında
Mutfak balkonunda
Bir sigara dumanında,
Bir kafiyeli çığlıkta
Bilmiyorsun
Hafızanı seviyorum
Laleli'deki
Üniversite kampüsünde
En çok ve nedensiz

Büyük büyük laflar ediyorum
Şaşırıyorsun
Nedensiz korkuyorsun
Paniklere gene nedensiz
Neredeyse tüm gecelerini
Uykusuz fakat
Teslim ediyorsun
Avuç içlerin ve
En çok ayak altların
Terliyorlar
Olmayacak şeylerden korkuyorsun
Olan, zaten olmuştur
Nedensiz korkuyorsun
Bilmiyorsun,

Ne olduğunu kimse bilmiyor
Ama en çok da sen bilmiyorsun
Paydos sirenlerini çalmış bir kalbin
Nasıl yeniden duygu üretimine
Başladığını
En çok da gece vardiyalarında
Soluksuz...
Bilmiyorsun
Nedensiz bilmiyorsun

25.10.2013