Yine karanlık yine sessizlik dolu odamın içi
Bu ne hastalıklı bir duygu böyle tanrım hiç geçmez mi
Günde kaç kere sende buluyorum bilsen ben kendimi
Bense kaçıp uzaklaştırdım sanmıştım senden kalbimi
Ama her nasılsa bir şekil de sızıyorsun içime
Oysa kaskalın duvarlar örmüştüm kalbimin önüne
Yada sen hiç ayrılıp gitmemiştin içimden belkide
Yoksa bu kadar kolay inemezdin böyle en derine
Aklım almıyor tanrım bir yokluk bu kadar koyar mı
Kalktım bomboş sol yanım ki bu en korkulu rüyamdı
Hala inanmıyorum unutmak bu kadar kolay mı
Hiç birşeyim kalmadı şimdi ki o bütün dünyamdı
Kayıt Tarihi : 25.9.2015 09:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!