Bir düş düşüyordu gecenin en sevimsiz ellerinden,irkildim bir an mezarımın en soğuk köşesinden,
yemyeşil bir cocuk üşüyordu daha kış ile tanışmamış iken.
Bir birine bağlı katarlar halindeydi yalnızlık,
Ve biz alıştıkça cağımızın teşhisi konulmayan bu azgın hastalığına;
daha çok kendimizden en çok da kendimiz olabilmekten kaçar olduk düş kırığı akşamlarda...
Büyük kalemler olmuştu evvelce nazım dan tut
orhan veliye atilla ilhan efendiye
sahi onlar bilirmiydi bu anlamsız yaşamanın nokta aralarını
ve hangi ustanın elinde saklıydı bu azgın hastalığın dna ları tedavi kayıtları...kbb
Kayıt Tarihi : 19.1.2018 21:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!