Sobadaki alevlerin yalımları kabus gibi çöküyor
kimi daralıp genişleyerek
kimi donuk kimi parlak
oynaşıp duran duvarlarda Gülyabani gibi
dışarıda alabildiğine bir soğuk
kasıp kavuruyor orta yeri fırtına tipi
kar yağıyor habire pamuk helva yiyen çocuk hoyratlığında
penceremin camlarına savuruyordu
azgın uğuldayan bir rüzgar ıslık çalarak küstahça
fırtınanın salladığı dallar çatının kiremitlerini döverken
kapım vururluyordu ara sıra
sinirli sinirli atarak üzerimden yorganı
kapıyı açmaya gidiyorum
titreyen omuzlarım düşüp kalkarken
gelen bir öğrencim soruyor heyecanla
şimdi hangi konuya çalışalım
yeniden atıyorum kendimi yatağa
binbir düşünce bin türlü fikir
neler neler gelip geçer usumdan
sevgilimi düşünürüm çoğu kez
onunla geçen günlerimiz sanki film şeridi
kimi göklerde uçarız yedi kat
tanrısal solunumlarla selamlaşırız
el ele diz dize göz gözeyiz çoğu kez
sonunda da ayrılık özlem pişmanlık
ateşten yanan yanaklarımı serinleten iki damla
dalgın bir uykuya dalıverişim
uyanınca aynı ortamla burun buruna
boğazımda acımasız bir ağrı
yanakları kızartan bir ateş
ve ciğerlerimi söken öksürük
kapım yine çalınıyor
gelen yine öğrencilerimden biri.
ahmet emer
mesçitli - 1974
Kayıt Tarihi : 12.2.2007 18:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Evde hasta yatarken, okulda öğrencileri yönettiğim günlerden biri. Ev, dersliklerin arkasından girişte, tek odalık bir lojman. Okul, köye yarım saat uzakta yol üzerinde bir bahçe içinde idi. Yıl 1974
TÜM YORUMLAR (2)