Hasta-Hastane Şiiri - Eyüp Sami Şen

Günboyu pencereden dünyayı seyretmek
Ama orada olamamak ne acıdır,
Bir insanla buluşmak dış dünyadan,
Bir dostla konuşmak dertleşmek,
Bir an olsun o binanın dışında farzetmek kendini
Ne mutluluk verir hastaya bilirmisin...

Düşünme der ziyaretçiler hiçbir şey,
Önemli olan sağlığındır derler,
Mümkünmü düşünmemekmümkünmü sizce..
Bir gün bir yıl gibi gelir hastaya hastanede,
Yinede beyaz meleklerin güleryüzü ile
Tatlı dili ile güne başlar hasta orada.

Tek umudu iyileşmek bir an önce,
Evinin sıcaklığını duyabilmek sonsuza dek,
Fakat yinede mutlu hasta hastanede,
Arkadaşlığın beşiğinde yeni, güzel ve gerçek
Dostlukların eşiğinde o,
Unutamayacağı arkadaşları ve anılarıyla o...

Hasta oradan çıktığında sevinçlidir,
Fakat iyileştiği için değil sadece,
Yepyeni dostlar yepyeni bilgiler kazandığı için,
Hayatı yaşamayı orada gerçeklerle öğrendiği için,
Mutludur o, çünkü unutamayacağı güzel anıları,
Unutamayacağı kişilerin unutamayacağı öğütleri vardır.

En iyi arkadaşlıkların okulda, askerde, hastanede
edinildiğini biliyorlar,
Geceleri ve gün boyubirbirlerinin tesellisidir onlar,
Bazen sevinçli bazen hüzünlü olurlar, Günler geçmez orada onlar olmayınca,
Gelmeyince beyaz melekler geçmez saatler,
Hele gelmeyince ziyaretçiler hiç geçmez o günler....