çoçuk ken hastaymışım öğrendim
yaşama tutunacakken ben yoruldum
gülmesi gerekirken yüzümü soldurdum
hayat acımasızmış ben bunu anladım
herkes gibi koşmak oynamak hakkımdı
bunları yapamamak bana verdi hep acı
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta