Hassas Hislerim-n Şiiri - İbrahim Yay

Bir kez daha sevdim, bir kere daha sevemem derken...
İkinci kez olduğunda zaten haddimi bilip durmalıydım...
Neredeyse beni oluşturan her bir parçama anlattım,
Lâkin vücudumdaki bir parçamla derdimi paylaşamadım,
Her bir defasında yine bana küstü o hassas kalbim.

Nacizane, nispeten birazcık da istemeden oldu kibrim...
Yine yanlış anlaşıldım kelimelerimin önplanında, yalnız...
Şimdi anladım zamanından beri kaçtığım şey kendimim,
Bencil olduğumu bunca yazdıktan sonra buldum ansız...

Derdim yok aslında sadece, derdindir senin de belki.
Kendim yok sanki, sen ile yapabileceklerimi düşünürken.
Hep küçüktüm ben, hep kendim için ağladım şimdi,
Yalnızlığımızın içinde kalmışız , bir yandan da üşürken.

Sana yazdım hep ama kendimden parçalarla sundum seni.
Kibrim, körpeliğim, acemiliğim kendini gösterdi hep,
Yazılarımda, şimdiye kadar yeteri kadar bencildim zaten,
Hiç sordum mu, hatırlıyor musun, hayatında seninle ilgili?

Bir dönence daha, kavşaktan bir oraya bir buraya giriyorum.
Dönüp dolaşıp yine dönüp dolaştığım yere geliyorum.
Biraz da sen evet biraz da sen olman lazım sonunda,
Farkındayım söylemene gerek yok ben daha dönüyorum...

İhtişamlı cümleler, topla, çıkart nerde kaldı değerler?
Sakladık saklı olanı gerçekte can yakar diye korkudan,
Yine anlamadığımız bir işin içine girdik bilmeden,
Kaçmak istedi aslında herkes acımasız sorgudan.

Bitirmek istemiyorum, bitirmeyeceğim doğruyu,
Kelimede öze indikçe, söze zahmet düşmez oldu.
Düşündüm düşüncelerini, ben daha acemiyim,
Her şeyi düşündüm de yine beni bitiren olguydu...

Önüne geçemedim, cümlelerimi temele bağladım.
Her şeyden hızlı olan yaşanmışları hayatımızda,
Geriye dönemedim, canımı yakarken, çok ağladım,
Hiç gösteremedik düşüncelerimizi zanaatımızda.

İçimi dökmüyorum, zaten ben saklamam, karadenizliyim...
Özümü reddetmiyorum, evet biraz kaba, biraz serseriyim.
Her şeye rağmen durmuşum karşında sabrediyorum,
Hakaretlerinizi dinlerken bir yandan aslında esgeçmişim,
Size bu hakkı yine aleyhime olsa bile ben vermişim...