Hasretliği suluyorum kör kapanda hükümlü yüreğime
Kanmamı soruyorum öğrenemediğim ham sözlerime
Var olmamı sunuyorum zamandan mahrum bedenime
Yalnızlık mı?
Usta ellerde örselenmiş takım elbise
Ve üzerimde…
Şafak’ı hayret sarar, kör düğüm atar geceler
Kalemden çıkıp, kağıttan dilime tek var et heceler
Gelip geçti hayata meydan okuyan niceler
Beklemek sabır ister
Sabır mı?
Gelip geçmeden göçmeyi bekleyen faniler
Şimdi kim bilir neredeler…
Penceremden gözlerime vuran ihtişam doyurur
Misafir olur günüme.
Günün başlangıcıyla kokulanır sabahlar
Yeni gün doğar gönlüme.
Hasreti ne el avutur, ne gül, ne kelime
Hasretlik mi?
Yalnızlıkta sabır etmeyi öğreten tek manzume…
Kayıt Tarihi : 30.7.2011 20:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!