Ey sevgili,
İçim yanıyor sen gittin gideli içimdeki, bıraktığın koskoca boşluğu dolduracak Hiç bir kişi, hiç bir güç, hiç bir şey yok. Sen benden gittin gideli, ben, bende değilim. Sen benden gittin gideli ben neredeyim, kimim, yaşıyor muyum inanki bilmiyorum. Ben nefes almayı bile unuttum. Senle açtım gözlerimi. Senle öğrendim sevmeyi, sevilmeyi, aşkı sevdayı. Ben sende tattım mutluluğu, huzuru.. Seni seviyorum hemde çok.. O kadar çok seviyorum ki, seni düşünürken bile gözlerim doluyor yüreğimi bir hüzün kaplıyor. Meğer ne çok Sevmişiz birbirimizi. Ben eminim ki sende beni çok seviyorsun hala benim için atan bir kalbin var. Yüreğinin her bir zerresini kaplıyorum. Sana kıyamıyorum sana kızamadığım gibi, bir o kadar da özlediğim gibi. Hasret kaldığım sesinde bulduğum huzur hiç bir yerde hiçbir şeyde yok. Yemyeşil gözlerini çok özledim derinliklerinde kaybolmayı özledim. Uyurken kokunu içime çektiğim her an bilsen ne kadar huzur doluydum. Bir bebek masumiyetinde uyuyuşunu izlemek Benim için dünyanın en güzel zenginliğiydi. Sana ben hiç kıyamazdım. Senin için ölürdüm. Üstüne titrerdim. Seni Nasıl mutlu edeceğimi bilemezdim. Seni öpmelere koklamalara doyamazdım. "Ömrüm" deyişinle bütün yorgunluğum giderdi. Bütün dertlerim biterdi. Benim cennetimdi onu duymak. İçimi titreten duygularımı ateşleyen tarifsiz bir enerjiydi..ne güzel derdin ömrümm diye. Bir kez daha duymak için neler vermezdim. Sen gittiğinde ben kendimi çok denedim. Olmuyor be sensiz. Olmuyor hiçkimseyle. Ne yemek yiyesim var, ne dışarı çıkışım, ne aynaya bakışım. Ben Seninle doğdum seninle öldüm
Ah bir bilsen ne çok sevdim seni. Seceresini tutmadığım günlerin sensiz geçen anların boğazıma düğümlenen burnumu sızlatan hasretinin ağırlığı altında eziliyorum. Sana çok ihtiyacım var. Beni sensizlikle cezalandırma. Sensizlikle öldürme. sevgilim ah be sevgilim. Biz neden ayrıldık, birbirimizi bu kadar çok severken neden canımızı yaktık? Yanyanayken bile birbirimizi çok özlerken, nasıl bu hale geldik, nasıl katlanabildik bu kadar acıya. Biz bir an bile ayrı kalamazken nasıl nasıl nasıl ömrüm nasıl bu kadar hasreti birbirimize reva gördük? Nasıl kanattık kalbimizi? Ruhumuza bu kadar derdi nasıl yükledik?
Şimdi istesek de kavuşamayız artık. Herşey eskisi gibi olmaz, olamaz. Yokluğumuza alıştık. Acılarımızla avunduk. Ayrı köşelere savrulduk. Istanbulun bir yakasında Sen, diğer yakasında Ben, birbirimizi kaybettik. Artık bunca şey yaşanmışken biz eskisi gibi olamayız. Ne bu dünyada ne de ahirette kavuşamayız. Hakkını helal et sevgilim. Benim de hakkım varsa sana helal olsun. Kalbimin ilk ve tek sahibi. İlk aşkı tattığım adam hoşçakal..
Filozof Sosyolog
Kayıt Tarihi : 18.4.2025 03:40:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bazen de hüznün kendisi olup dalıyor yaşamımıza
Bizler yaratıyoruz aşkı sevmek için,sonra peşinden koşuyoruz sevilmek için.Koşarken ve koştururken aşkın peşinden,kim bilir ne öyküler çıkıyor ortaya.O öyküler bazen şiir oluyor. Bizler o şiirlerin her birinde kendimizi buluyoruz .Okudukça aşkımızı tekrar, tekrar yaşarız onlarda
TÜM YORUMLAR (2)