Hasretinin Rüzgarı Şiiri - Atila Yalçınkaya

Sineme vurunca hasretinin rüzgârı,
Ayrılık okunun acısı yeter bana.
Elin elimde değilse, ateşin harı,
Sevdan yakar suzandan beter bana.

Derdin yumruk olup çöker bağrıma,
Ayrılığındır elbet giden ağırıma,
Seslenirim bir ses gelmez çağrıma,
Yokluğun ancak zehrini katar bana.

Yürek mahzeni dert, sense bi haber.
Vurur ayrılığın efkar ile beraber,
Karanlık ufkuma hayalin rehber.
Her türlü sevda vurguna bana.

Ayrılık düşman iken eşsiz sevdamıza.
Olur, olmaz bahaneler giriyor aramıza.
Kimdir ey dilber tuz katar yaramıza.
Kaşların dile gelir ardından çatar bana.

Gözlerin okunu nedendir atar bana.
Derde tüccar olmuşum sen gülün hatırına.
Nice kurban adadım âşıklar yatırına.
Kalemim efkar olur mektubun satırına.
Efkara müşteriyim derdini Satar bana.

Yokluğunun acısı yüreğimin yarası.
Bu kadar uzak oldu ikimizin arası.
Kime ne sual edem budur yüzüm karası
Sensizlik bir hançerdir yürekten batar bana.