(Beri Gel Ey Sevgili!)
Seninle gönül telleriyle terennüm etmek ister gönül,
Sevgili, rayihâsı râna olan demlerde gönlüme gir,
Sen ki uslu bir baharda yeşil oldun, Gül oldun gönülde
Bülbül dudaklarından ısmarladı, en güzel şarkıyı Gül’e
Şualar ki gözlerinden dökülür,
N’olur, bir nazarın deva kılsan bu derde!
Sevgili,
Bastığın toprak ki, olur kutlu bir belde.
Ahh, dâd ki yar elinden, aşk-ı nârı kül eyledi.
Bir rû-i mâh ile harab oldu ukûl,
Evvel ki bilirdim ben de bir hakâyik,
Biçare,
Kalbim âma eyledi!
Gönül ki, perişandır,
Beri gel ey nar-ı can!
Hasretinden nâ rahatam bu elde,
Bu eller yaman,
Bu eller girân,
Gönül ki viran!
Bilesen ki, sevginle âbad bir can kaldı elde,
Beri gel ey Sevgili!
Bilesen ki, zikrinle firâk ah û efgan kaldı dilde,
Beri gel ey Sevgili!
Muhammed Ali IŞIK
05.06.2010
Ankara
Kayıt Tarihi : 5.6.2010 15:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!