Hasretin Tortusu Şiiri - Döndü Dülger

HASRETİN TORTUSU....
Metruk bir ev gibi yüreğim.
Ay ışığı sızıyor çatlak duvarlarımdan.
Dışarda esen rüzgar içimde fırtınaya dönüşüyor.
Yokluğunun hasatı beni bu hâle koyan.

Bilmem kaçıncı aynı acıyla yüzleşişim.
Bilmem kaçıncı vazgeçtim deyipte sende dirilişim,
Ve daha niceleri eklenecek özlemine yenik düştüğüm.
Ve her fırsatta tek sana, hep sana boyun eğip, ümidi yeşerttiğim.

Biliyorum yokluğunun tortusu yüzümü hiç güldürmeyecek.
Biliyorum hasretinin ağırlığı beni hep sana sürükleyecek.
Biliyorum gönlümün pervasız esişi beni hep sana muhtaç edecek,
Hayalinin kanlı pençesi,
Biliyorum metruk yüreğimden elini hiç çekmeyecek.
Döndü Dülger