Hasretin Narında Şiiri - Sadık Kocabaş

HASRETİN NARINDA

Gönül deryasına yelken açalı
Umutsuz limandan koptuk da geldik.
Dünya lezzetinden vazgeçip halis
Hırka-i sevdayı taktık da geldik.

Zaman değirmeni öğüttü bizi
Sildik gönlümüzden pas ile izi.
Gözyaşı eyledik her bir niyazı
Umman-ı kederden aktık da geldik.

Saraylar, köşkler hep sizin olsun
Bizim mekanımız bir viran olsun.
Varsın bu can fani yolunda ölsün
Varlık kadehini yıktık da geldik.

Suskunluğum korku sanılmasın hiç
Sükûtun diliyle dertleri biç.
Gönül kapısından girmeyen hariç
Cümle masivayı yaktık da geldik.

Ezelden yazılmış kara yazımız
Hüdaya ayandır gizli sızımız.
Kırılsa da gönül, susmaz sazımız
Bin bir çilelerden saptık da geldik.

Ateşten gömleği giydik de sustuk
Kibiri, gururu toprağa kustuk.
Zulmetin üstüne bir güneş astık
Gecenin bağrından çıktık da geldik.

Menzil ırak olsa, ayaklar yorgun
Ruhumuz hakikat aşkına vurgun.
Bazen bir tufanız, bazen de durgun
Nefsin zincirini koptuk da geldik.

Keder badesinden sundu bu devran
Kalemsiz Şair'e duruldu kervan.
Sadık bir ikrara bulundu derman
Ölmeden mezara baktık da geldik.