Hasretimsin Kadınım Şiiri - Sümru Yılmaz

Yıllardır her nefesimde ben değil yastıklar ağladı
Şimdi sen varsın, gökyüzümsün KADINIM.
Kaç fecir geçti, kartal kanadında güneş doğmadı
Üşüyorum, yorgunum, belli ki kış geliyor adım adım.

Yüreğimde, tenimde sana olan hasretim
Elbet bir gün vuslat diyerek düşlerimden eksilmiyor.
Boş kalmasın sana uzanan ellerim
Beni sen yarattın KADINIM, yazgımız böyle diyor.

Yüzümdeki çizgiler, saçlarıma düşen aklar
Kederimdir ki sensiz geçen yıllarım.
Sonsuza açılan kapıya yaklaşmaktayım
Mutluluğumdur ki sen varsın artık KADINIM.

Her nefeste yanımdayken bile seni özlüyorum.
Nazenin yüreğindeki ateşin sevgiyi biliyorum.
Ama yine de seni kaybetmekten,
Bir gün kayıverirsin diye ellerimden
Evet, seni kaybetmekten korkuyorum.