kır göğsümü sızını saklayan en sert yerinden
ruhumuzun bağları kopunca ne kalır geriye
ne kalır anlat bana.
hangi ağıtın boşluğusun
hangi hasrettin uzaklığısın
söylesene
bu kacış boşluğu neden dolanır durur
mayınlarla döşenmiş o yalnızlık çizgimize
nasıl söyleyeyim ki
hep göz korkumuz tetikte
hasretler uzayıp dururken karanlıklarda
ağladı kara gecede seher yeli
ellerimizde anılardan kalan çiçeklere
hep aynı ihanete eğmişken başını
çokça hırpaladı kelimeleri yazdığım şiir
bir hançer gibi keser yüreğimi
üstüme sürgülediğin kalelerin türküsü..........Ali ALKIS
Kayıt Tarihi : 15.4.2019 20:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!