Zamanın kıyısında beliyoruz özlenenleri.Bir bavul un kalbimize vuran hasretiyle bekliyoruz.Gözlerimizde yine hasretliğin izleri... Uzanıp tutacakmışcasına umut dolu...Bir sırra matem gibi sessiz... Endamlı...
Akşamları kulağımıza misafir olan bir yığın insan sesi dinleriz bir pencereden... Sonuna kadar hayallerimize açık... Karanlık evlerin soğuk yüzü eşliğinde...Saçlarımızı okşayan rüzgarları özleriz...
Herkesle,yalnız yaşadığımız yolculuğu paylaşırız bazen yastığımızla bazense...Paylaşırız paylaşmasına da, hasretliğini kimle paylaşırmış insan? Yanlızlığıyla mı?
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta