Hasret ve Hüzün Şiiri - Vasfi Ayaz

Söylemiştim güzelim,
bu hasretin acısı,
ne kurşun yarası,
ne bıçak yarasına benzer
An gelir,özlem damlacıkları
göller oluşturur,
boğulmayı can attığın.
An gelir çözümsüz
düşlerin denizlerinde,
kulaç attığın,
Bazen de dünyan oluvermiş,
canına can kattığın,
Teselli ararsan eğer,
hüzzam şarkıların
hüzünlü nağmelerindedir.

Gün gelecek
hasretin ateşi,
ağzı alevler saçan,
yeni lavlar üretecek.
Her feryadından,bahçeler oluşacak,
kırmızı güller açan.
Sen yanmadan
pişmeyi öğreneceksin,
hasretin kızıl kıvılcımları arasında.
Şifa kabul etmeyen
gönül yarasında,
ve tüm çözümler ise can ile
canan arasında.
Teselli ise,
ney’in hazin nağmelerindedir.

Umutlarındır;
tüm düşlerinde, yüreğinden
tane,tane sökülen.
Bazen bir bahar serinliği hissedeceksin,
omuzlarından dökülen,
bu bir aldatmaca,bir serap,
isyan etmeyeceksin nedir Yarab?
Hasret, sevdaların kamçısıdır,
aşıklar ise yolcusudur,
teselli ise
tüm hüzün kokan türkülerdedir.