Hasret ve Hüzün Şiiri - Zülfü Kılıç

HASRET VE HÜZÜN

Geceleri gözlerin ay ışığı gibi
Pencereme vurup aydınlatınca odamı
Vurdum duymaz hasretin
Perde perde üstüme çöküyor
Bir kanat çarpıntısıyla
Hançer hançer yaralarımı kanatıyor
Okyanuslar kadar derin
Gökyüzü kadar uçsuz bucaksız
Özlem'in bir nehir gibi içimden akıyor
Arada bir de
Sevda'nın hüzünü düşünce içime
Harlarda demlenmiş çay gibi
Uyudum yudum efkarını içiyorum
Bazen hiç bir cümleye sığmayan
Gökkuşağı rengi sevmelerim le
Yakamoz gözlerine sana kavuşmak için
Ellerimi açıp
Çatlak dudaklarım duaya ediyor

ZÜLFÜ KILIÇ