Hasret Mektubu Şiiri - Münevver Arslan

Yine gece oldu ve yine yoksun yanımda ama biliyorum sen yine oradasın
Biliyorum, çünkü benim için atıyor o kalbin; hani birbirimize söz vermiştik ya hatırlıyor musun?
-“Sevdiğim nerde olursak olalım asla unutmayacağız birbirimizi çünkü kalbimiz hep ikimiz için atacak.” diye
İşte oradan biliyorum sevdiğim.
Dışarıda hava yine çok soğuk umarım üşümüyosundur sen orda?
Kalın giyin tamam mı?
Üstünü de sıkı ört çünkü sen hasta olursan bende hasta olurum
Bilirsin ne kadar deli olduğumu, aklıma koyarsam yaparım
Aklıma koyarsam sen hastasın diye bende kendimi hasta ederim
Tamam, tamam sen üzülme sevdiğim ben sana söz verdim kendimi üzmeyeceğim
Ama lütfen sende dikkat et kendine olur mu?
Hani seninle her zaman gittiğimiz çay bahçesi varya bugün oraya gittim
Ve yine her zamanki gibi beni o simit attığımız martılar karşıladı
Ama bu sefer onlarda benim gibi biraz buruktu sanki anlamışlardı senin yokluğunu
Üzülmeyin dedim onlara yakın da gelecek ve beraber size simit atıcaz dedim
Sonra orda bir çay içtim ve düştüm gene sensiz boş sokaklara
Yine soğuktu hava ama senin yokluğun üşütüyordu beni aslında
Neyse aşkım bu kadar yeter bu seferlik hasret mektubu,
Umarım yakında gelirsin buraya ve umarım her zamanki gibi yine beraber atarız martılara yemeklerini
Çünkü seni özler oldu bu gözlerim sadece seni görmek ve o sımsıcak ellerine dokunmak ister bu yüreğim
Unutma sevdiğim seni çok ama çok seviyorum sen her nerede olursan ol
Senin için atar bu kalbim taki bu hayattan gidene kadar
Ama unutma sevdiğim ben ölsem de aşkımız ölmeyecek
Ne bu dünya da nede diğer tarafta seni hep ama hep seveceğim
Hoşçakal sevdiğim kendine çok ama çok iyi bak