Hasret Kurşunu Şiiri - Ferhat Altın

HASRET KURŞUNU

Karanlık odamda
Masamın yanındaki
Sandalyemde sessizce oturuyorum
Camdan içeri sızan ayışığı
Doluyor gözlerime
Ve yansıyor gözyaşlarımdan bir bilinmeze
Sen
Odanın ortasında
Benim bu perişan halimi
Hiç tepki vermeden izliyorsun
Günlerce
Masamın üstündeki
O güzel resmine bakmaktan
Yorgun düşmüş gözlerim
Ve her dakika ağlamaktan
Kurumaya yüztutmuş gözyaşlarım var şimdi
İhanetinin acısı
O eşsiz gözlerine vurmuş
Ve eskisi gibi
Umutla bakamıyorsun bana
Benden kal dememi bekliyorsun
Ama hayır
Bu defa ezilmeyeceğim
Sevginin karşısında dimdik duracağım
Zaten sen de
Kal desem de duramazsın yanımda
Git artık
Senin o tertemiz kalbini değil
Sadece bedenini seven
İnsanların kollarına bırak kendini
Ve her gece
Sevgimizi unutmak için
Başkasına sun bedenini
Ama asla unutamayacaksın bizi
Seni gerçekten sevenin
Sadece ben olduğumu
Ne duruyorsun git hadi
Çık dünyamdan
Çık hayatımdan
Ve giderken
Yüreğimdeki sevgini de
Al götür yanında
Bununla yaşayamam yoksa
Dayanamaz kalbim sensiz
Senin sevgine
Şunu da söyleyeyim sana
Kapıdan çıktığın anda
Bende
Belimden silahımı çıkarıp
Adına hasret dediğim
Son kurşunumu yerleştireceğim yuvaya,
Yanımdayken beni bir gün
Bırakıp gitmenden çok korkuyordum
Ve bu kurşunu
Seni ilk gördüğüm andan beri taşıyorum yanımda
Silahı kafama dayarken de
Elimin titreyeceğini sanma
Hiç tereddütte etmeyeceğim
Bu sırada sen
O uzun koridorda
Yavaş adımlarla
Ve binbir düşünceyle yürüyor olacaksın
Son kez tüm gücümle
Avazım çıktığınca
Elveda diye bağıracağım ardından
Sensizliğin kahpe sancısı bende
Ve bu boş odada yankılanacak
Hasret kurşununun sesini duyacaksın
İrkileceksin bir anda
Aklın başına gelecek
Fakat geri dönemeyeceksin
Kanlar içindeki bedenimi görmeye
Cesaret edemeyeceksin
Ve ben artık senden önce
Seni terk etmiş olacağım
Bu acıyla ne kadar yaşarsın bilemiyorum
Ama ben yine de son nefesimde
Hiç aklımdan çıkmayan sevgini
Ve sadece senin adın söyleyeceğim
Sen bunları duyamayacaksın
Çünkü bu sırada sen de
Çoktan çıkıp gitmiş olacaksın kapıdan
Yani bu çilekeş hayatımdan…
Ferhat Altın