Hasret koydum adını Şiiri - İlyas Kaplan

akşamdan bir akşama
mahyalar kurulsun gönüllerimize
hücrelerini aydınlatsın ışıklar bir bir
beyaz karanfillerimiz kaldırsın yüzlerini
rayihalar karışsın fecirlere

hatırası kora dönmüş hasletlerimiz
tutup ellerimizden sevinçlere karıştırsın bizi
çoğaldıkça çoğalsın tazarruları gül dudaklarda
ihsan edilen her kutsal muştuyla
bir alev gibi yaksın ruhumuzu

terk ettiğimiz o güzellikleri
her akşam sofrasında
melekler koysun önümüze
gecenin nur giysilerini giydirsin bize
hilalce arınsın bedenlerimiz

o nur-ı didenin peşinden
savrulup gideli hayli zaman oldu
servilerinde üveyikler büyüyen yurtlarımız
çiğnendi bir bir
sonra devrildi koca çınarlarımız
yalnızlığı çalmakta şimdi
udi acemaşiranlarımız

ceste ceste dağılan nağmelerde
üşümeye durdu neylerimizin sesi
gül dalların teşrininde
saklambaç oynayan bülbüllerimize
nicedir lal düştü
heyecanlarımızı yitirdik tek tek

süveydadan akseden izdüşümlerince
sürmeler çekildi gözlerimize
mavera renkli rüzgarlar esti
gurbet akşamlarımıza

zaman kıvama ermeden
yeni bir düş daha kuralım
ama bu sefer
uzayıp gitmesin hayallerimiz gibi
düşlerimiz de

yusufun sancısıyla
kendini temiz bilen nefislerin bile
kötülüğe eğilimli olduğunu öğretti
ademin düşüşüyle
hata ve pişmanlıkla dönülen rahmet kucağının
daha serin ve tatlı olduğunu tembihledi
ıssız yerlerde açan zambaklar gibi
kendi kötülüğümüzü
akça bir düş olarak büyüttüğümüzü
fısıldadı kalbimize

kabe’nin kıblesinde durulttu dağılmış muhabbetlerimizi
dağlanmış sevdalarımızı
mekkenin vadisinden sonsuzluk müjdesi sundu ruhlarımıza
bin hacer telaşıyla
varlığımızı inceltmek adına
nefse ve şeytana tavır aldırdı bize
ayartmalara, aldanışlara, azgınlıklara karşı
içimizden bir harp başlattı

nefsimizi vicdanın keskin kılıcının ucuyla tanıştırdı
içimize doğru büyüyen
nefsimize doğru incelen
büyük cihadlara gönderdi bizi
önümüze geçti

ey Halık'ının bitanesi
varlığın eşsiz incisi
yaratılış hikmetinin biricik gerçekleşme vesilesi
sen olmasaydın sırrıyla
acz ve fakrdan kurulu çöller boyu
aç ve susuz yürüyüşler yaptık

sen
ey gök kapılarını açan sağanağımız
nasıl aralamışsa rahmet semanın kapılarını
hira da tutuşturduğun yürek yangınınla
hak ettik vahyin serin muştusunu
biz kalplerimizde çöller büyütürken
ey rahmet sağanağı

sen
göğsünü sıkan ikra hitabından
bize sonsuz ve sınırsız rahmet vahaları yeşerttin
yokluğun adı bile yokluk değilken
ey varlık sebebimiz
sen olmasaydın
sırrıyla, varlık ağacının kederli köklerine
ebedi teselli
ezeli tebessüm meyvesinin tadı olarak müjdelendin

biz unutulmuşluğun puslu kuytularında
varlığa hasretken
hasrete bile hasret değilken
hasret edilesi şeylerin hasretini çekemezken
ey varlığımızın mayası
adını hasret koyamayacağımız
umut demekten sakındığımız
o kutlu muradın
o kudsi arzunun
hiç duyamayacağımız fısıltısını fısıldadın ruhlarımıza

varlığımızı sahici kılan
sancılarımızı yakarışa yanaştıran
ey varlık sevincimiz
o kadar gereklisin ki
gerek kelimesi gerekmezdi olmasaydın
sen…
kadar lazımımızsın ki
lazım olacakların hepsi
lüzumsuza çıkardı olmasaydın
sen…

Varlığımızı yokluğumuza tercih eden
kudsi iradenin ete kemiğe büründüğü
Muhammed(asm) diye göründüğü
ey varlık övüncü
fahr-i kainat efendimiz

çamuru ademe dönüştüren irade
ademi en güzel kıvamla kıvamlayan arzu
seni ademin başına tac eyledi
gönlümüzün hüznüne ilaç eyledi
dualarımızın göğüne mirac eyledi
sözlerimizin kıblesine hac eyledi

redfer