Hasret Hastalığı Şiiri - Emin Vural

İsrafların en büyüğü sanırsam
Senin yaşadığın dünyada
Sensiz yaşamak
Aldığım her nefes günahmış gibi geliyor
Almasam daha büyük günah
Aslında yaşamak sürekli olan bir şey değil
Kısmet kader yaşıyoruz vaadedilen sürede
Kimse;kimin,ne zaman,nerede yok olacağını
Hatta kiminle veda busesi bırakacağını bilmez
Ama ölüm öyle mi sevgilim?
Ölüm sürekli,kesintisi yok
Bak tam bunu yazarken deprem oldu
Sanki bu da benim tezim
intihar etmek için
Göçük altında kalıp ölmektense
Bir mektupla kendimi camdan aşağıya
Bırakmayı yeğlerim
İşte bu düşünceler kemiriyor her yerimi
Bütün vücuduma hasret hastalığı yayıldı
Doktorlar bu hastalığı literatürde gösteremiyorlar
Hasret hastalığı.
Sanırsam ben keşfettim
Kötü hastalık dedikleri var ya onun gibi
Baya baya kötü ama
Tedavisi var ama sürekli değil
Hasbelkader yaşıyorsun bir müddet
Yaşamak denilirse tabi
Aslında Nazımın da dediği gibi
Yaşamak çok güzel şey doğrusu
Ama bunu diyen Nazımın hocası bile
İntihardan öldü
Ne cesaret değil mi?,
Ne kadar yürek yemiş bizim tabirle
Belki yaşasa daha güzel şeyler görebilecekti
Nazımın umudundan onda da olacaktı bir parça
Ama olmadı
Kimin yaptığı doğru bilemem ama
Ben de umudu seçiyorum
Her zaman seçip de kaybettiğim umudu
Tekrar ve tekrar önüme servis ediliyor
Hayır diyemiyorum
Aynı annemin taze fasülyesi gibi
İnsanın da bir sınır noktası vardır sevgilim
İşte sınır noktası ölüm
Oralarda dolanıyorum
Geçsem mi geçmesem mi diye düşünüyorum
Sınırı geçen pişman mı bilinmez ama
Geçmeyen bin pişman
O yüzden gel artık
Ben sınırı geçmeden sen benim sınırıma gel
Baktık yine olmuyor geçeriz birlikte
Zaten ha bugün ha başka bir günde
Geçeceğiz elbet vakti geldiğinde.